Με αφορμή τα μαθήματα Δημιουργικής Γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο
Δύο συγγραφείς ο Jack και η Vanessa πίνουν καφέ και συζητούν.
Εσωτερικά της τζαμαρίας ενός καφέ στο κέντρο της πόλης, σε ένα στρογγυλό τραπέζι, ο Jack και η Vanessa κάθονται αναπαυτικά κοιτάζοντας αινιγματικά ο ένας τον άλλο, τη στιγμή που ο σερβιτόρος τους φέρνει τον καφέ και τις σοκολατόπιτες. Μετά την ολοκλήρωση της παραγγελίας, η Vanessa πίνει μία γουλιά καφέ και με ένα τίναγμα του χεριού, τινάζει τα μαλλιά της προς τα πίσω.
Vanessa: Με βάση τον τρόπο που περιγράφεις τον εαυτό σου μου θυμίζεις το σχόλιο της Γερτρούδης στον πίνακα του Picasso στην ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Θέλεις να στο θυμίσω;
Jack: Όπως επιθυμείς!
Vanessa: Έχεις καθολικότητα αλλά όχι αντικειμενικότητα. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το συσχετισμό που κάνεις ανάμεσα στις φιλίες και τα συναισθήματα και το επάγγελμα…
Jack: Όπως πιθανόν γνωρίζεις καλύτερα από εμένα τη συναισθηματική νοημοσύνη ως γυναίκα, υπάρχουν ιδέες που θέλω να τις μοιραστώ και να νιώσω ικανοποίηση, χαρά και ζήλο για περισσότερες συζητήσεις. Απλά αυτό δεν συμβαίνει.
Vanessa: Ακριβώς επειδή Jack μπερδεύεις το γενικό με το ειδικό, το μερικό με το όλο. Σου ξαναθυμίζω λοιπόν στο δια ταύτα τα λόγια της Γερτρούδης. Τα συναισθήματα όπως η χαρά, η ικανοποίηση, ο ενθουσιασμός, ο ζήλος, η περηφάνια, έχουν ένα αντικείμενο εφαρμογής. Το έχεις;
Jack: Πάμε παρακάτω; Μισό λεπτό.
Ο Jack σηκώνεται από την καρέκλα του και προχωράει προς τον πάγκο του μπαρ. Αφού παραγγείλει μία μηλόπιτα επιστρέφει πίσω με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο.
Vanessa: Έλεγα λοιπόν ότι έχεις μπλοκαριστεί. Νομίζεις ότι όλοι προσπαθούν να σου περάσουν μηνύματα και να σε χειραγωγήσουν. Ακριβώς ότι είπα προηγουμένως.
Jack: Μα αυτό θα πει να έχει κανείς όραμα. Τι έχουνε κάνει στη ζωή τους;
Vanessa: Δεν θα λες εσύ σε κανέναν όπου σταθείς και όπου βρεθείς, με την πρώτη ευκαιρία το τι θα κάνει. Από που ξέρεις τι έχει κάνει ο άλλος;
Jack: Τους βλέπω. Τους ακούω. Τους κόβω με το μάτι μου.
Vanessa: Βλέπω λοιπόν ότι έχεις πάρει 9 κιλά και συνεχίζεις και εδώ να τρως από τη θλίψη σου και την ανεπάρκειά σου.
Jack: Μπορεί να συμβεί σε όλους και θα τα χάσω. Μπες και λίγο στο ίντερνετ να διαβάσεις.
Vanessa: Θέλω να αισθάνεσαι άνετα με αυτό που δείχνει ο καθρέφτης και όχι με το ίντερνετ. Γι αυτό θα σου δώσω κάποιες συμβουλές…
Ο Jack πίνει μία γουλιά καφέ βάζοντας το δείκτη του χεριού του στο πηγούνι του.
Vanessa: Όταν ένας άνθρωπος θέλει να σε γνωρίσει, γνωρίζει εσένα. Το χαρακτήρα σου και την προσωπικότητά σου, τα θέλω σου και τα ενδιαφέροντά σου, τι σου αρέσει, τι σε συγκινεί, τι σε κάνει χαρούμενο.
Jack: Και είμαι σε όλα όσα λες από τους πιο σύγχρονους. Παμ’ παρακάτω…
Vanessa: Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα Jack. Ένας που θέλει να σε γνωρίσει, υποθέτει ή τουλάχιστον θεωρεί ότι έχεις μία βάση αν μη τι άλλο, 60% σταθερή. Θέλει να ξέρει ότι είσαι έτσι και δεν είσαι αλλιώς. Όταν εσύ, σου φέρνω το παράδειγμα της Νεφέλης και του Μάνου, άλλα τους έλεγες τη μία μέρα, άλλα την άλλη, άλλα την τρίτη, αδιαφορώντας για μία στοιχειώδη σταθερότητα, τι θα καταλάβουν αυτοί οι άνθρωποι για σένα;
Jack: Όπως γνωρίζεις πολλοί συγγραφείς, όπως και εσύ, έχουμε κάποιες φορές κρίση ταυτότητας. Δεν είναι ανάγκη στη δημιουργικότητα να είναι όλα de facto. Είμαστε πιο ρευστοί άνθρωποι.
Vanessa: Jack σου ξαναθυμίζω τον παράγοντα άνθρωπο και όχι το επάγγελμά σου. Αν έχεις κρίση ταυτότητας διόρθωσε πρώτα τη ζωή σου και τις σκέψεις σου και μετά πιάσε τις γνωριμίες. Άλλο κρίση ταυτότητας άλλο δεν ξέρω τι μου γίνεται. Περνάς στην απέναντι όχθη, ένας που σε ακούει το πολύ πολύ να πει αυτός είναι τρελός.
Η συζήτηση του Jack και της Vanessa διακόπτεται απότομα από τον ερχομό του σερβιτόρου με την μηλόπιτα.
Μπορείτε να με πληρώσετε επειδή τελειώνει η βάρδιά μου;
Ευχαρίστως. Πόσο κάνουν;
16 ευρώ.
O Jack πληρώνει την παραγγελία και ο σερβιτόρος αφού πάρει τα χρήματα, αφήνει στο τραπέζι τα ρέστα και βάζοντας το δίσκο κάτω από τη μασχάλη του αποχωρεί.
Vanessa: Τη μηλόπιτα τώρα γιατί την παρήγγειλες; Δεν είναι πλεονασμός;
Jack: Έχω πολύ καιρό να τη δοκιμάσω. Αύριο έχω γυμναστική.
Vanessa: Έχεις λανθασμένο μοντέλο σκέψης και μερικές φορές αισθάνομαι ότι σου λείπει η αυτοπεποίθηση και η φιλοσοφία. Για σπρώξτα λίγο παραπάνω.
Jack: Έχεις κάτι να πεις για τα συναισθήματά μου; Ίσως να μη συμφωνώ με κάποιες ομάδες. Εσύ πάντως δεν έχεις παραπονεθεί. Θα αντιμετωπίσω το πρόβλημα όταν εμφανιστεί, ας μην φτιάχνουμε σενάρια και εικασίες.
Vanessa: Jack σε ξέρω 7 χρόνια. Αν σε εμένα μιλάς έτσι θα δώσεις περιθώριο σε ξένους; Δεν μπορείς να έχεις τις δικές μας απαιτήσεις σε έναν άλλο με το καταρχήν. Δεν μπορείς να μιλάς σε όλους όπως με εμένα. Ο άλλος πρέπει να σε γνωρίσει και να υπάρξει για κάμποσο χρονικό διάστημα δούναι και λαβείν μέχρι να συνοριστεί και να μπορέσει να αντέξει τις απαιτήσεις σου και τις ιδιοτροπίες σου. Δεν μπορείς με το καταρχήν να μιλάς όπως θες και δεν έχουν όλοι τις δικές σου γνώσεις. Επιστρέφουμε στη Γερτρούδη.
Jack: Στη Γερτρούδη, μάλιστα, έτσι θα ενημερωνόμαστε από εδώ και στο εξής.
Vanessa: Μακάρι να άκουγες τι λες και να αναλάμβανες την ευθύνη του λόγου, γιατί μερικές φορές αισθάνομαι ότι η γλώσσα σου προτρέχει της σκέψης σου.
Jack: Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις ποιο είναι το θέμα σου; Γιατί μέχρι τώρα νομίζω ότι συζητάμε άνευ λόγου και ουσίας.
Vanessa: Παρουσιάζεις συμπτώματα βουλιμίας και ακόμα και τώρα που σου μιλώ δεν αναγνωρίζεις τις βαθύτερες αιτίες των πραγμάτων. Τα αποδίδεις όλα στη συγγραφή και στο επάγγελμα.
Jack: Που αποδίδονται κατά τη γνώμη σου και ποιες είναι οι αιτίες;
Προς στιγμήν η κουβέντα σταματάει. Η Vanessa κάπως σκεπτική δοκιμάζει τη σοκολατόπιτά της, τη στιγμή που ο Jack αποκρίνεται.
Jack: Πάω για λίγο στο μπάνιο.
Η καφετέρια κατά τα ¾ γεμάτη με κόσμο, έχει στη δεξιά πλευρά ένα stand με περιοδικά και εφημερίδες. Τη στιγμή που πέφτει στο μάτι της Vanessa’s αυτή σηκώνεται από το τραπέζι, πιάνει ένα καλλιτεχνικού και πολιτιστικού τύπου και αρχίζει να το ξεφυλλίζει αφού καθίσει. Μετά από μερικά λεπτά, με την άκρη του ματιού της βλέπει τον Jack να βγαίνει από το μπάνιο και το αφήνει στο πλάι του τραπεζιού. Ο Jack κάθεται.
Vanessa: Θέλω να πω λοιπόν πως δεν μπορεί από μία συζήτηση να εξαρτάται το πόσο θα προχωρήσεις. Πόσες φορές σου έχω πει ότι στο ίντερνετ υπάρχουν δεκάδες ευκαιρίες που δεν τις ξέρουν πολλοί γιατί δεν είναι ειδικοί στην κοινωνική δικτύωση. Θα μπορούσες κάλλιστα να αποκτήσεις εξωστρέφεια και να σταματήσεις να συγχέεις τα προσωπικά και τα φιλικά με τα επαγγελματικά. Σε δυσκολεύει αυτό στις σχέσεις.
Jack: Θέλεις να μου προτείνεις τρόπους να γνωρίσω ανθρώπους δηλαδή;
Vanessa: Οι σχέσεις σου διακυβεύονται τη στιγμή που γίνεσαι επικίνδυνος. Πάρε για παράδειγμα αυτό το περιοδικό.
Ο Jack το παίρνει στα χέρια του, αρχίζει να το ξεφυλλίζει και να διαβάζει μεμονωμένα αποσπάσματα.
Vanessa: Υποτίθεται ότι η συγγραφή είναι πολιτισμός και γράμματα. Έχεις μία επαναστατικότητα, μόρφωση και ιδεολογία με τα οποία άλλοι σαν κι εσένα θα πιάνανε πουλιά στον αέρα. Αντ’ αυτού κλείνεσαι σε ένα ημιτελές εγώ με κόστος τις σχέσεις σου και τα συναισθήματά σου. Νομίζω πως πρέπει να ισχυροποιηθείς και μάλιστα σταμάτα να μιλάς και άρχισε να πράττεις.
Jack: Νόμιζα ότι το σχόλιό σου είχε να κάνει με το συναισθηματικό μου κόσμο.
Vanessa: Εν αρχή ην ο λόγος…! Το συναίσθημα είναι το αμέσως επόμενο.
Jack: Ναι αλλά το θέμα μου και το δικό σου στην αρχή δεν ήταν η εξωστρέφεια αλλά η χειραγώγηση του ανθρώπου.
Vanessa: Χειραγώγηση Jack γιατί παρουσιάζεις κενά. Δεν έχεις ακόμα το ανάλογο παρόν ως χαρακτήρας. Τα προβλήματα λύνονται στον χρόνο και με τη μορφή που προκύπτουν. Η φωτιά με τη φωτιά, το συναίσθημα με το συναίσθημα.
Jack: Αυτό που λες είναι πως στη ζωή πρέπει να μάθουμε να πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα. Τι να σου πω. Ίσως και να έχεις δίκιο. Προς το παρόν ας ολοκληρώσουμε το γλυκό και μπορούμε να αποχωρήσουμε.
Η Vanessa αρπάζει το περιοδικό και αρχίζει να το ξεφυλλίζει. Ο Jack ολοκληρώνει τον καφέ του και αρχίζει την αυτοκριτική του.
Jack: Ίσως γιατί όποτε είχα πρόβλημα είχα μάθει να φεύγω και να ετεροκαθορίζομαι αγνοώντας ότι η ζωή είναι μία και μάλιστα μικρής διάρκειας. Ποια είναι η ιστορία του ανθρώπου όταν αυτός είναι φτερό στον άνεμο; Ίσως το μυστικό της φιλίας να έγκειται στην αυτοεπίγνωση.
Vanessa: Όταν ξεκινάς μία συζήτηση μάθε να την ολοκληρώνεις…
Ο Jack και η Vanessa κάθονται για μερικά λεπτά αμίλητοι. Μόλις η Vanessa πιει την τελευταία γουλιά σηκώνονται και φεύγουν από το μαγαζί.
Δύο συγγραφείς ο Jack και η Vanessa πίνουν καφέ και συζητούν.
Εσωτερικά της τζαμαρίας ενός καφέ στο κέντρο της πόλης, σε ένα στρογγυλό τραπέζι, ο Jack και η Vanessa κάθονται αναπαυτικά κοιτάζοντας αινιγματικά ο ένας τον άλλο, τη στιγμή που ο σερβιτόρος τους φέρνει τον καφέ και τις σοκολατόπιτες. Μετά την ολοκλήρωση της παραγγελίας, η Vanessa πίνει μία γουλιά καφέ και με ένα τίναγμα του χεριού, τινάζει τα μαλλιά της προς τα πίσω.
Vanessa: Με βάση τον τρόπο που περιγράφεις τον εαυτό σου μου θυμίζεις το σχόλιο της Γερτρούδης στον πίνακα του Picasso στην ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Θέλεις να στο θυμίσω;
Jack: Όπως επιθυμείς!
Vanessa: Έχεις καθολικότητα αλλά όχι αντικειμενικότητα. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το συσχετισμό που κάνεις ανάμεσα στις φιλίες και τα συναισθήματα και το επάγγελμα…
Jack: Όπως πιθανόν γνωρίζεις καλύτερα από εμένα τη συναισθηματική νοημοσύνη ως γυναίκα, υπάρχουν ιδέες που θέλω να τις μοιραστώ και να νιώσω ικανοποίηση, χαρά και ζήλο για περισσότερες συζητήσεις. Απλά αυτό δεν συμβαίνει.
Vanessa: Ακριβώς επειδή Jack μπερδεύεις το γενικό με το ειδικό, το μερικό με το όλο. Σου ξαναθυμίζω λοιπόν στο δια ταύτα τα λόγια της Γερτρούδης. Τα συναισθήματα όπως η χαρά, η ικανοποίηση, ο ενθουσιασμός, ο ζήλος, η περηφάνια, έχουν ένα αντικείμενο εφαρμογής. Το έχεις;
Jack: Πάμε παρακάτω; Μισό λεπτό.
Ο Jack σηκώνεται από την καρέκλα του και προχωράει προς τον πάγκο του μπαρ. Αφού παραγγείλει μία μηλόπιτα επιστρέφει πίσω με ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο.
Vanessa: Έλεγα λοιπόν ότι έχεις μπλοκαριστεί. Νομίζεις ότι όλοι προσπαθούν να σου περάσουν μηνύματα και να σε χειραγωγήσουν. Ακριβώς ότι είπα προηγουμένως.
Jack: Μα αυτό θα πει να έχει κανείς όραμα. Τι έχουνε κάνει στη ζωή τους;
Vanessa: Δεν θα λες εσύ σε κανέναν όπου σταθείς και όπου βρεθείς, με την πρώτη ευκαιρία το τι θα κάνει. Από που ξέρεις τι έχει κάνει ο άλλος;
Jack: Τους βλέπω. Τους ακούω. Τους κόβω με το μάτι μου.
Vanessa: Βλέπω λοιπόν ότι έχεις πάρει 9 κιλά και συνεχίζεις και εδώ να τρως από τη θλίψη σου και την ανεπάρκειά σου.
Jack: Μπορεί να συμβεί σε όλους και θα τα χάσω. Μπες και λίγο στο ίντερνετ να διαβάσεις.
Vanessa: Θέλω να αισθάνεσαι άνετα με αυτό που δείχνει ο καθρέφτης και όχι με το ίντερνετ. Γι αυτό θα σου δώσω κάποιες συμβουλές…
Ο Jack πίνει μία γουλιά καφέ βάζοντας το δείκτη του χεριού του στο πηγούνι του.
Vanessa: Όταν ένας άνθρωπος θέλει να σε γνωρίσει, γνωρίζει εσένα. Το χαρακτήρα σου και την προσωπικότητά σου, τα θέλω σου και τα ενδιαφέροντά σου, τι σου αρέσει, τι σε συγκινεί, τι σε κάνει χαρούμενο.
Jack: Και είμαι σε όλα όσα λες από τους πιο σύγχρονους. Παμ’ παρακάτω…
Vanessa: Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα Jack. Ένας που θέλει να σε γνωρίσει, υποθέτει ή τουλάχιστον θεωρεί ότι έχεις μία βάση αν μη τι άλλο, 60% σταθερή. Θέλει να ξέρει ότι είσαι έτσι και δεν είσαι αλλιώς. Όταν εσύ, σου φέρνω το παράδειγμα της Νεφέλης και του Μάνου, άλλα τους έλεγες τη μία μέρα, άλλα την άλλη, άλλα την τρίτη, αδιαφορώντας για μία στοιχειώδη σταθερότητα, τι θα καταλάβουν αυτοί οι άνθρωποι για σένα;
Jack: Όπως γνωρίζεις πολλοί συγγραφείς, όπως και εσύ, έχουμε κάποιες φορές κρίση ταυτότητας. Δεν είναι ανάγκη στη δημιουργικότητα να είναι όλα de facto. Είμαστε πιο ρευστοί άνθρωποι.
Vanessa: Jack σου ξαναθυμίζω τον παράγοντα άνθρωπο και όχι το επάγγελμά σου. Αν έχεις κρίση ταυτότητας διόρθωσε πρώτα τη ζωή σου και τις σκέψεις σου και μετά πιάσε τις γνωριμίες. Άλλο κρίση ταυτότητας άλλο δεν ξέρω τι μου γίνεται. Περνάς στην απέναντι όχθη, ένας που σε ακούει το πολύ πολύ να πει αυτός είναι τρελός.
Η συζήτηση του Jack και της Vanessa διακόπτεται απότομα από τον ερχομό του σερβιτόρου με την μηλόπιτα.
Μπορείτε να με πληρώσετε επειδή τελειώνει η βάρδιά μου;
Ευχαρίστως. Πόσο κάνουν;
16 ευρώ.
O Jack πληρώνει την παραγγελία και ο σερβιτόρος αφού πάρει τα χρήματα, αφήνει στο τραπέζι τα ρέστα και βάζοντας το δίσκο κάτω από τη μασχάλη του αποχωρεί.
Vanessa: Τη μηλόπιτα τώρα γιατί την παρήγγειλες; Δεν είναι πλεονασμός;
Jack: Έχω πολύ καιρό να τη δοκιμάσω. Αύριο έχω γυμναστική.
Vanessa: Έχεις λανθασμένο μοντέλο σκέψης και μερικές φορές αισθάνομαι ότι σου λείπει η αυτοπεποίθηση και η φιλοσοφία. Για σπρώξτα λίγο παραπάνω.
Jack: Έχεις κάτι να πεις για τα συναισθήματά μου; Ίσως να μη συμφωνώ με κάποιες ομάδες. Εσύ πάντως δεν έχεις παραπονεθεί. Θα αντιμετωπίσω το πρόβλημα όταν εμφανιστεί, ας μην φτιάχνουμε σενάρια και εικασίες.
Vanessa: Jack σε ξέρω 7 χρόνια. Αν σε εμένα μιλάς έτσι θα δώσεις περιθώριο σε ξένους; Δεν μπορείς να έχεις τις δικές μας απαιτήσεις σε έναν άλλο με το καταρχήν. Δεν μπορείς να μιλάς σε όλους όπως με εμένα. Ο άλλος πρέπει να σε γνωρίσει και να υπάρξει για κάμποσο χρονικό διάστημα δούναι και λαβείν μέχρι να συνοριστεί και να μπορέσει να αντέξει τις απαιτήσεις σου και τις ιδιοτροπίες σου. Δεν μπορείς με το καταρχήν να μιλάς όπως θες και δεν έχουν όλοι τις δικές σου γνώσεις. Επιστρέφουμε στη Γερτρούδη.
Jack: Στη Γερτρούδη, μάλιστα, έτσι θα ενημερωνόμαστε από εδώ και στο εξής.
Vanessa: Μακάρι να άκουγες τι λες και να αναλάμβανες την ευθύνη του λόγου, γιατί μερικές φορές αισθάνομαι ότι η γλώσσα σου προτρέχει της σκέψης σου.
Jack: Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις ποιο είναι το θέμα σου; Γιατί μέχρι τώρα νομίζω ότι συζητάμε άνευ λόγου και ουσίας.
Vanessa: Παρουσιάζεις συμπτώματα βουλιμίας και ακόμα και τώρα που σου μιλώ δεν αναγνωρίζεις τις βαθύτερες αιτίες των πραγμάτων. Τα αποδίδεις όλα στη συγγραφή και στο επάγγελμα.
Jack: Που αποδίδονται κατά τη γνώμη σου και ποιες είναι οι αιτίες;
Προς στιγμήν η κουβέντα σταματάει. Η Vanessa κάπως σκεπτική δοκιμάζει τη σοκολατόπιτά της, τη στιγμή που ο Jack αποκρίνεται.
Jack: Πάω για λίγο στο μπάνιο.
Η καφετέρια κατά τα ¾ γεμάτη με κόσμο, έχει στη δεξιά πλευρά ένα stand με περιοδικά και εφημερίδες. Τη στιγμή που πέφτει στο μάτι της Vanessa’s αυτή σηκώνεται από το τραπέζι, πιάνει ένα καλλιτεχνικού και πολιτιστικού τύπου και αρχίζει να το ξεφυλλίζει αφού καθίσει. Μετά από μερικά λεπτά, με την άκρη του ματιού της βλέπει τον Jack να βγαίνει από το μπάνιο και το αφήνει στο πλάι του τραπεζιού. Ο Jack κάθεται.
Vanessa: Θέλω να πω λοιπόν πως δεν μπορεί από μία συζήτηση να εξαρτάται το πόσο θα προχωρήσεις. Πόσες φορές σου έχω πει ότι στο ίντερνετ υπάρχουν δεκάδες ευκαιρίες που δεν τις ξέρουν πολλοί γιατί δεν είναι ειδικοί στην κοινωνική δικτύωση. Θα μπορούσες κάλλιστα να αποκτήσεις εξωστρέφεια και να σταματήσεις να συγχέεις τα προσωπικά και τα φιλικά με τα επαγγελματικά. Σε δυσκολεύει αυτό στις σχέσεις.
Jack: Θέλεις να μου προτείνεις τρόπους να γνωρίσω ανθρώπους δηλαδή;
Vanessa: Οι σχέσεις σου διακυβεύονται τη στιγμή που γίνεσαι επικίνδυνος. Πάρε για παράδειγμα αυτό το περιοδικό.
Ο Jack το παίρνει στα χέρια του, αρχίζει να το ξεφυλλίζει και να διαβάζει μεμονωμένα αποσπάσματα.
Vanessa: Υποτίθεται ότι η συγγραφή είναι πολιτισμός και γράμματα. Έχεις μία επαναστατικότητα, μόρφωση και ιδεολογία με τα οποία άλλοι σαν κι εσένα θα πιάνανε πουλιά στον αέρα. Αντ’ αυτού κλείνεσαι σε ένα ημιτελές εγώ με κόστος τις σχέσεις σου και τα συναισθήματά σου. Νομίζω πως πρέπει να ισχυροποιηθείς και μάλιστα σταμάτα να μιλάς και άρχισε να πράττεις.
Jack: Νόμιζα ότι το σχόλιό σου είχε να κάνει με το συναισθηματικό μου κόσμο.
Vanessa: Εν αρχή ην ο λόγος…! Το συναίσθημα είναι το αμέσως επόμενο.
Jack: Ναι αλλά το θέμα μου και το δικό σου στην αρχή δεν ήταν η εξωστρέφεια αλλά η χειραγώγηση του ανθρώπου.
Vanessa: Χειραγώγηση Jack γιατί παρουσιάζεις κενά. Δεν έχεις ακόμα το ανάλογο παρόν ως χαρακτήρας. Τα προβλήματα λύνονται στον χρόνο και με τη μορφή που προκύπτουν. Η φωτιά με τη φωτιά, το συναίσθημα με το συναίσθημα.
Jack: Αυτό που λες είναι πως στη ζωή πρέπει να μάθουμε να πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα. Τι να σου πω. Ίσως και να έχεις δίκιο. Προς το παρόν ας ολοκληρώσουμε το γλυκό και μπορούμε να αποχωρήσουμε.
Η Vanessa αρπάζει το περιοδικό και αρχίζει να το ξεφυλλίζει. Ο Jack ολοκληρώνει τον καφέ του και αρχίζει την αυτοκριτική του.
Jack: Ίσως γιατί όποτε είχα πρόβλημα είχα μάθει να φεύγω και να ετεροκαθορίζομαι αγνοώντας ότι η ζωή είναι μία και μάλιστα μικρής διάρκειας. Ποια είναι η ιστορία του ανθρώπου όταν αυτός είναι φτερό στον άνεμο; Ίσως το μυστικό της φιλίας να έγκειται στην αυτοεπίγνωση.
Vanessa: Όταν ξεκινάς μία συζήτηση μάθε να την ολοκληρώνεις…
Ο Jack και η Vanessa κάθονται για μερικά λεπτά αμίλητοι. Μόλις η Vanessa πιει την τελευταία γουλιά σηκώνονται και φεύγουν από το μαγαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου